วันพฤหัสบดีที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2553

ป่วย

กลับจากหัวหิน ก็มาป่วยไข้
หยุดงาน
นอนอยู่ห้อง ... เบื่อ
เหงื่อ ออก เต็ม ตัว ทั้ง วัน เลย

หน้ามอมไม่อยู่ ดันออก ตจว ในวันที่เค้าไม่สบายซะนี่
มีแต่หน้าหมา คอยอยู่เป็นเพื่อน ---> หรืออยู่ก่อกวนกันแน่ ??

นอนทั้งวัน จนหน้าบานแล้วเนี้ย

วันพุธที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

เหนื่อย

เมื่อวัน สองวันที่แล้ว
ปวดหัว เครียดมาก
หลายสิ่งอย่าง
โดยเฉพาะเรื่อง "เพื่อน"
ไม่มีมิตรแท้ ศัตรูถาวร

แต่มนุษย์เรา ย่อมมีสิทธิ์จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง
ทุกคนมีความเห็นแก่ตัวด้วยกันทั้งนั้น
เอาเหอะ เดี๋ยวอะไรมันก็ผ่านไปได้เอง
ก็ไม่เคยเห็นจะมีใครตายเพราะเรียนหนักสักคน
...
คนนอกบ้าน เดี๋ยวร้าย เดี๋ยวดีกับเรา ปากอย่าง ใจอย่าง เดาทางไม่ออก
ขอบคุณหน้ามอมๆในห้องที่เป็นกำลังใจให้กันเสมอ กลับมาทีไรก็หายเหนื่อยทุกที
----
เดี๋ยวศุกร์นี้ก็ได้ไปพักผ่อนแล้ว ไปเมาข้างๆทะเล
กลับมาหวังว่าอะไรๆต้องดีขึ้นกว่าเดิม

วันพฤหัสบดีที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

เมื่อคุณลุง กะคุณป้าไม่อยู่

คุณป้าหัวหน้างานเดินทางไปดูงานที่ ตปท
และงานนี้ คุณลุงผู้อำนวยการก็ไปด้วยเช่นกัน
เครื่องออกเมื่อคืน ตอนห้าทุ่มกว่า

เหคุตการณ์เมื่อวานเย็น
เรา : แยม พี่ฝากตึ๊ดบัตรหน่อยนะ
น้องแยม : อือ ๆ ได้ๆ
เรา : มาสายป่ะเนี้ย อย่ามาสายนะว้อย ปีนี้พี่มีโอกาสสายได้อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง ไม่งั้นเดี๋ยวเค้าหักเงินโบนัส
น้องแยม : ไม่สายหร๊อกกก
เรา : ดีมาก .. ขอบใจ ... เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะเข้ามาตอนเก้าโมงครึ่ง

แล้วก็โผล่มาอีกทีบ่ายสองนิดๆ

'-_-

ป้ากะลุงจะกลับมาวันจันทร์ ... ความสุขของเรามีแค่วันนี้กะพรุ่งนี้เท่านั้น
ต้องรีบกอบโกย


เมื่อเช้ามัวแต่นั่งเล่นเกมใน facebook เพลินไปหน่อย

ปล:-
ก่อนมาทำงาน ตีลูกตุ้งหนักๆ ไปหลายที โทษฐาน แอบกินขนมที่วางไว้บนโต๊ะ
เดี๋ยวนี้ทำไมนิสัยไม่ดีมากๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้เลย

วันอังคารที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

เสียใจ ...

มี msg แจ้งผลการคัดเลือก พนง ตามที่เค้าสัญญา
...

สรุปแล้ว ... เราไม่ได้ถูกคัดเลือกให้เข้าทำงานที่นั่น

เสียใจจัง

'-_-

...

วันนี้นั่งทำงานแบบเซ็งๆ เหนิ่อยๆ ท้อๆ

ไม่ค่อยอยากจะคุยกะใครเลย

เบื่อ

เห็นหน้าหัวหน้ายิ่งห่อเหี่ยวกว่าเดิม เพื่อนเดินมาคุยเล่นด้วยก็เงียบ

เรานี่ นิสัยไม่ดีเลย ขี้พาลนะเนี้ย

....

มหาลัยก็ดันมาปิด .. อาทิตย์นึงเต็มๆ
สบายตอนนี้ แต่จะลำบากภายหลังแน่ๆ ... อ.ต้องให้มาเรียนชดเชยวันหยุดแหง๋มๆ
.......

ไม่อยากทำงานที่นี่แล้ว ...

วันจันทร์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

ขอบคุณ ผู้ก่อการร้ายข้ามชาติ และในชาติ (ที่กะลังจะตาย)

วันนี้บริษัทประกาศเลิกงานตั้งกะสามโมง

เหลือเชื่อม๊ากกกกกกก

เป็นที่รู้กันว่า ที่นี่เค้าไม่ค่อยจะให้ พนง ได้มีความสุขสักเท่าไหร่

แต่นี่ .... ได้เลิกงานเร็ว แถมยังหยุดเพิ่มให้อีก1วัน

เย้ๆๆ นรกส่งพวกมันมาเกิด มาทำให้ข้าพเจ้าได้หยุด และมีเวลาอยู่กับครอบครัว

...

ไป QC สินค้าที่โรงงานราชบุรีแต่เช้า -----> เช้าเหรอเมริง !! ??
บ่ายสามยังนั่ง งม อยู่ที่โรงงานเลย
หัวหน้าโทรมาบอกว่า ที่นี่เค้าประกาศฉุกเฉินแล้ว รีบกลับด่วน
กรี๊สสสสสสส
รีบๆๆ ลนๆๆ ลืมนั่น ลืมนี่ไว้ที่โรงงานหมดเลย
ขากลับลุ้นระทึก กลัวเป็นอันตราย

สรุป ... แม่ค้า พ่อค้า ประชาชน ยังทำตัวปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น '-_-
สงสัยแก่แล้ว กลัวนั่น กลัวนี่จนเกินเหตุ


สิ่งที่ควรจดจำ ....
นัดเวลารถออกจากบริษัท 8.30 แต่ข้าพเจ้าหาได้สำนึกไม่ กว่าจะถึงก็ปาไป 8.55
โฮ๊ะๆๆ

ไม่เลว + หนังหน้าหนา ขั้นเทพ ไม่มีทางทำได้

บางครั้งก็เบื่อตัวเอง เมื่อไหร่จะเลิกนิสัย เจี้ยๆ แบบนี้ซะที

วันพุธที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

อีกสิบเก้าชั่วโมงจากนี้ .... สอบว้อยยย

จนแล้วจนรอดก็ยังไม่ได้เริ่มอ่านเลย

ไม่เข้าใจ ... จะหลอกตัวเองว่าฉลาดไปถึงไหนเนี้ย

สงสัยวิชานี้จะตก

++

เมื่อเช้าตื่น 8.45

สายมโหฬาร บานตะไท

++

วันนี้ส่ง resume ได้ msg ตอบกลับมาประมาณว่า เค้าขอเวลาพิจารณาคัดเลือกใบสมัครออกมา 3 ใบ จากคนสมัครทั้งหมด (กี่คนก็ไม่รู้) และจะแจ้งผลวันพุธหน้า

อยากได้ๆๆๆ

อยากทำๆๆๆๆ

หยุด เสาร์ อาทิตย์ ด้วยย

เสียดายจังไปไหว้พระพรหมไม่ได้

เพราะอิพวกเสื้อแดง แท๊ แท้

+++

ไปละ อ่านหนังสือดีกว่า

วันจันทร์ที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

คนรักผู้ซื่อสัตย์ ย์ ย์ ย์

จะเที่ยงคืนแร้ววววว

ข้าพเจ้าก็ยังหมกหมุ่นกับไซเบอร์

มิได้สำนึกเลยว่าจะสอบอยู่แล้ว

เห็นเพื่อนพูดกันว่า ... วิชานี้ยากขั้นเทพ

เหรอ ???

คือที่ "เหรอ" น่ะ เพราะไม่ค่อยได้เข้าเรียน เลยไม่รู้ยากง่ายแค่ไหน อะไรยังไง

ถึงจะเข้าเรียน ก็นั่งป้ำๆ เป๋อๆ ได้ยินแว่วๆมาหลายคำเหมือนกัน

มันมีคำว่า warehouse - DHL - loading area - ERP - cross dock แล้วก็ ความสัมพันธ์ A-E-I-O-U

ไม่รู้ตอนเรียนใจลอยไปไหน มากมาย ตลอดเว ...


ข้าขอสัญญาว่าวิชาต่อไป จะตั้งใจให้มากที่สุด กว่านี้ หลายร้อยล้านเท่า

===


ตอนนี้คนรักผู้ซื่อสัตย์ นอนเปลือยกายอยู่ข้างๆ
(มีอาการกระตุกเป็นระยะๆ สงสัยว่า she จะฝันร้าย)

ขณะที่คนอื่นๆผ่านเข้ามา แล้วก็ผ่านไป ใช้ชีวิตร่วมกันนานบ้าง แป๊ปๆบ้าง
แต่ลูกตุ้งแช่ก็ยังอยู่กับคุณแม่เสมอ
(หรือว่าแกไม่มีทางไปกันแน่วะตุ้ง)


สอบเสร็จพะหัดนี้ ... จะนอน นอน นอน ให้ตายกันไปข้างนึงเรยยยยย